Θυμός, οργή ή επιθετικότητα. Είναι συναισθήματα γνώριμα σε όλους μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, επειδή είναι μέρος της φύσης μας και της φυσιολογικής ψυχολογικής μας ανάπτυξης. Αυτό που είναι ακόμη πιο παράδοξο είναι το πόσο μη αποδεκτές είναι από τη σύγχρονη κοινωνία. Ο φόβος ότι θα μας κρίνουν μπορεί να μας αναγκάσει να τα καταπιέζουμε, πράγμα που είναι μόνο ένα βήμα προς την ασθένεια ή τα ξεσπάσματα. Πώς όμως μπορούμε να δαμάσουμε τον θυμό μας και να τον διοχετεύσουμε σωστά;
Ο θυμός και η οργή είναι συναισθήματα που διαχωρίζονται από την ένταση με την οποία τα βιώνουμε. Η επιθετικότητα, λοιπόν, περιγράφεται περισσότερο ως ένστικτο, μια εσωτερική ενέργεια που είναι έμφυτη και η έκφρασή της επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε.
Για να μάθουμε πώς να διαχειριζόμαστε το θυμό μας, είναι καλό πρώτα να μάθουμε τι τον προκαλεί. Μάθετε να ρωτάτε τον εαυτό σας. Αν η εσωτερική σας φωνή αντιστέκεται και δεν θέλετε να απαντήσετε, καλέστε έναν επαγγελματία, έναν προπονητή ή έναν ψυχοθεραπευτή να σας βοηθήσει. Απλές αλλά ισχυρές ερωτήσεις θα αποτρέψουν σίγουρα την εσωτερική φωνή. Οι αιτίες του θυμού σας θα σας βοηθήσουν τελικά να τον διοχετεύσετε.
Αν γνωρίζετε ήδη τα ερεθίσματα που σας προκαλούν, μπορεί επίσης να έχετε μειώσει το αίσθημα της εσωτερικής έντασης που συνοδεύει το θυμό. Πώς όμως μπορούμε να το εκφράσουμε χωρίς να το καταπιέζουμε, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να πληγώσουμε τον εαυτό μας ή οποιονδήποτε άλλον; Ο θυμός, όπως και κάθε άλλο συναίσθημα, είναι βραχυπρόθεσμο. Έτσι, μπορεί να σας βοηθήσει να ξέρετε ότι δεν θα διαρκέσει για πάντα και σύντομα θα φύγει και πάλι.
Η καταπίεση του θυμού σας αυξάνει τον κίνδυνο ότι αργά ή γρήγορα θα χάσετε τον έλεγχό του και θα εκδηλωθεί ως ξέσπασμα. Και αν καταφέρετε να την καταπνίξετε για αρκετό καιρό, είναι πολύ πιθανό να κάνει ζημιά και στην υγεία σας. Η σύσταση είναι να αφήσετε το θυμό σας να πάρει το δρόμο του, αλλά με μια μορφή που θα σας ανακουφίσει χωρίς να βλάψει κανέναν άλλον, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σας. Συναισθηματικοί προπονητές ή ψυχοθεραπευτές μπορούν να σας βοηθήσουν να δημιουργήσετε τις δικές σας τελετουργίες για να δώσετε κανόνες στο θυμό σας.
Τα ξεσπάσματα θυμού είναι πιθανότατα αποτέλεσμα συσσωρευμένης απογοήτευσης ή άγχους. Η τάση για εκρήξεις θυμού μπορεί να είναι γενετική, αλλά και να οφείλεται στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε ή στο μέρος όπου ζούσαμε ως παιδιά. Αν έχετε ήδη βρεθεί σε έναν φαύλο κύκλο ανεξέλεγκτης οργής, επιβραδύνετε και γυρίστε πίσω στο χρόνο, στο σημείο που άρχισε να σας γίνεται λίγο υπερβολικό. Μιλήστε με κάποιον που μπορεί να σας βοηθήσει να πλοηγηθείτε, είτε πρόκειται για ένα αγαπημένο σας πρόσωπο είτε για έναν διαδικτυακό θεραπευτή, για παράδειγμα.
Το επίπεδο θυμού στα παιδιά επηρεάζεται επίσης τόσο από τη γενετική όσο και από το περιβάλλον (οικογένεια). Εάν τα ξεσπάσματα είναι συχνά, συνιστάται συνήθως οικογενειακή θεραπεία, η οποία λειτουργεί ολοκληρωμένα, ιδανικά με όλα τα μέλη της οικογένειας.
Αν αισθάνεστε ότι η επιθετικότητά σας σας δημιουργεί προβλήματα και ότι πολύ συχνά ελέγχεστε από θυμό και οργή, η ψυχοθεραπεία είναι μια επιλογή για αλλαγή. Πρώτα απ’ όλα, θα σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε για ποιο λόγο υπάρχει ο θυμός σας και ποιος είναι ο ρόλος του στη ζωή σας (εκπαίδευση). Θα θέσει στο πλαίσιο τους λόγους για τους οποίους αυτό το συγκεκριμένο στυλ συμπεριφοράς επικρατεί έναντι ενός άλλου (κατανόηση). Και να σας καθοδηγήσει σε άλλους τρόπους αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ενίσχυση της αυτογνωσίας, των επικοινωνιακών δεξιοτήτων ή την εκπαίδευση στη διεκδικητικότητα.