
Τρέχετε να προλάβετε τα πάντα, αλλά νιώθετε ότι δεν ολοκληρώνετε τίποτα; Ξεχνάτε ραντεβού, χάνετε τη συγκέντρωσή σας στη μέση μιας συζήτησης και καταλήγετε να ταξιδεύετε αλλού με το μυαλό σας; Αν αυτά σας θυμίζουν τον εαυτό σας, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πάσχετε από ΔΕΠΥ - αλλά ίσως είναι σημάδι ότι χρειάζεστε περισσότερη οργάνωση και ηρεμία στο μυαλό σας. Η καλή είδηση; Υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι να πάρετε ξανά τον έλεγχο του ανήσυχου νου σας. Και ένας από τους πιο ουσιαστικούς είναι η ψυχοθεραπεία.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ρυθμίζει την προσοχή, τον σχεδιασμό, την πρόβλεψη και τον αυτοέλεγχο. Δεν είναι θέμα θέλησης ή χαρακτήρα, αλλά θέμα λειτουργίας του εγκεφάλου.
Η ΔΕΠΥ είναι μια έμφυτη νευροαναπτυξιακή διαταραχή, της οποίας τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται από την παιδική ηλικία. Καθώς ο εγκέφαλος ωριμάζει, τα συμπτώματα μπορεί να μειωθούν ή ακόμη και να εξαφανιστούν, και περίπου οι μισοί από όσους έχουν διαγνωστεί ως παιδιά παραμένουν ασυμπτωματικοί στην ενήλικη ζωή.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) στα παιδιά εκδηλώνεται συνήθως με δυσκολία συγκέντρωσης και υπερκινητικότητα ή υπερδραστηριότητα. Το παιδί μπορεί να αλλάζει δραστηριότητες πολύ γρήγορα, να δυσκολεύεται να καθίσει ήσυχο, να διακόπτει τους άλλους όταν μιλούν ή να κάνει διάφορους ήχους χωρίς να το καταλαβαίνει. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, τα υπερκινητικά στοιχεία της διαταραχής συχνά μειώνονται, αλλά τα προβλήματα συγκέντρωσης μπορεί να επιμείνουν και να επηρεάσουν την ενήλικη ζωή.
Στους ενήλικες, η ΔΕΠΥ εκδηλώνεται διαφορετικά: συνήθως ως εσωτερική ανησυχία, βιασύνη στην επικοινωνία, δυσκολία διαχείρισης συναισθημάτων ή χαμηλή ανεκτικότητα στην απογοήτευση. Η διάσπαση προσοχής οδηγεί συχνά σε δυσκολίες οργάνωσης και προγραμματισμού, όπως καθυστερήσεις, αναβλητικότητα ή αδυναμία ολοκλήρωσης εργασιών. Επιπλέον, μπορεί να παρατηρείται αφηρημάδα ή μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης σε όσα λέει ο συνομιλητής.
Αυτές οι συμπεριφορές συχνά παρερμηνεύονται από το περιβάλλον - ως αυθάδεια ή απειθαρχία στα παιδιά και ως αδιαφορία ή αλαζονεία στους ενήλικες. Στην πραγματικότητα, όμως, αποτελούν εκδηλώσεις ενός διαφορετικού τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου, που χρειάζεται κατανόηση και κατάλληλη καθοδήγηση.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποιο απλό και αξιόπιστο τεστ για τη διάγνωση της ΔΕΠΥ. Η τελική διάγνωση βασίζεται σε μια σειρά εξετάσεων, που συχνά περιλαμβάνουν μία διαγνωστική συνέντευξη, κλίμακες αυτοαξιολόγησης, ερωτηματολόγια ή νευροψυχολογικά τεστ. Είναι επίσης απαραίτητο να αποκλειστούν άλλες παθήσεις, ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί η βέλτιστη φαρμακευτική αγωγή, εάν χρειαστεί. Η διάγνωση γίνεται από ψυχίατρο ή παιδοψυχίατρο.

Η θεραπεία της ΔΕΠΥ επικεντρώνεται ουσιαστικά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της, καθώς δεν έχει βρεθεί ακόμη φάρμακο που θεραπεύει τη διαταραχή. Η πρόοδος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ίδιο το άτομο ή, στην περίπτωση των παιδιών, από τη βούληση και την αποφασιστικότητα των γονέων.
Το πρώτο βήμα είναι η προσαρμογή της ανατροφής και της εκπαίδευσης των παιδιών. Οι γονείς καλούνται να έχουν μεγαλύτερο έλεγχο στο πρόγραμμα και τις δραστηριότητες του παιδιού, βοηθώντας το με σωστά κίνητρα και κατάλληλο έπαινο. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην αυτοεκτίμησή τους και συχνά δέχονται περισσότερη κριτική λόγω της διαταραχής τους, κάτι που μπορεί να τα κάνει να νιώθουν ανεπαρκή.
Για τα άτομα με ΔΕΠΥ, η οργάνωση του εργασιακού περιβάλλοντος παίζει σημαντικό ρόλο. Η δημιουργία ρουτινών και η διατήρηση της συνέπειας μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά. Εξίσου σημαντική είναι η ψυχοθεραπεία, ειδικότερα η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT). Η φαρμακευτική αγωγή που συνταγογραφείται από τον θεράποντα ψυχίατρο έχει επίσης υποστηρικτικό ρόλο στη θεραπεία.
Η Γνωσιακή Συμπεριφορική θεραπεία (CBT) είναι μια από τις αποδεδειγμένα αποτελεσματικές μεθόδους στη θεραπεία της ΔΕΠΥ. Βοηθά τον θεραπευόμενο να κατανοήσει τους τρόπους σκέψης του, οι οποίοι συχνά, λόγω της έντασης και της ακαταστασίας τους, δυσκολεύουν τη ζωή του. Μέσα από τη διαδικασία, οι δυσλειτουργικές πεποιθήσεις αντικαθίστανται σταδιακά με νέες, πιο υγιείς, οδηγώντας σε αλλαγή συμπεριφοράς.
Για παράδειγμα, σε μια αγχωτική κατάσταση, αντί για σύγχυση, το άτομο μπορεί να μάθει να επιβραδύνει συνειδητά τον γρήγορο ρυθμό σκέψης του, εστιάζοντας σε μία λύση τη φορά. Αυτό όχι μόνο μειώνει σημαντικά την συναισθηματική ένταση και τον χρόνο που σπαταλάται, αλλά ενισχύει και το αίσθημα προσωπικής ικανότητας. Δείτε όλους τους θεραπευτές μας που ειδικεύονται σε αυτή την μορφή ψυχοθεραπείας.
Εκτός από τη CBT, υπάρχουν και άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ενός ατόμου με ΔΕΠΥ. Αυτές περιλαμβάνουν την εκπαίδευση στις επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες, την εργασία πάνω στην αυτοαποδοχή και την αυτοπεποίθηση, καθώς και την αναγνώριση των θετικών πτυχών που μπορεί να φέρει η ΔΕΠΥ στη ζωή, όπως η δημιουργικότητα, η ικανότητα βαθιάς συγκέντρωσης ή η γρήγορη σκέψη.
Ένας online ψυχοθεραπευτής μπορεί να λειτουργήσει και ως coach, βοηθώντας σας να δημιουργήσετε και να τηρήσετε τη ρουτίνα σας. Η τακτικότητα και η οργάνωση είναι τα «κλειδιά» για να βάλουμε τάξη στο χάος που συχνά δυσκολεύει την καθημερινότητά μας.
Ίσως είστε γονέας ενός παιδιού με ΔΕΠΥ και αναζητάτε στήριξη, κατανόηση ή πληροφορίες που θα διευκολύνουν τη φροντίδα του. Μέσα από online συνεδρίες, μπορείτε να συνδεθείτε με έναν ειδικό για να συζητήσετε το θέμα που σας απασχολεί, χωρίς να χρειαστεί να βγείτε από το σπίτι σας ή να περιμένετε για ραντεβού.
Το παρακάτω ερωτηματολόγιο μπορεί να λειτουργήσει ως ένα πρώτο βήμα για να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ στους ενήλικες. Απαντήστε σε μόλις 6 ερωτήσεις και λάβετε μια αρχική εκτίμηση που μπορείτε να συζητήσετε με τον θεραπευτή σας για να καθορίσετε τα επόμενα βήματα.
“Αυτό που με έφερε στην ψυχοθεραπεία ήταν η απόγνωση ότι ό,τι κι αν προσπαθούσα να κάνω στη ζωή, έμενε πάντα μισό. Συνεχως μένω πίσω στις δουλειές μου, παρόλο που νιώθω πως δεν σταματώ ποτέ. Μετά από τόσα χρόνια, άρχισα να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Τι κάνω λάθος; Όταν ήμουν ακόμα μόνη, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως νεανική ανεμελιά, αλλά όταν έγινα μητέρα δύο αγοριών, η ζωή μου μετατράπηκε σε πραγματικό χάος.
Όταν έμαθα για την online ψυχοθεραπεία, δεν δίστασα στιγμή. Χάρη στον θεραπευτή μου, κατάλαβα γρήγορα ότι τόσα πολλά πράγματα περνούν από το μυαλό μου ταυτόχρονα, που χάνω την αίσθηση του τι πρέπει να κάνω πρώτο. Είτε επρόκειτο για την οργάνωση του σπιτιού είτε για μακροπρόθεσμα σχέδια.
Το πρώτο πράγμα που με βοήθησε ήταν να βρω συνειδητά την ηρεμία μέσω καθοδηγούμενης χαλάρωσης. Στη συνέχεια, έμαθα να παρατηρώ τις σκέψεις μου σαν εξωτερικός παρατηρητής. Κάποιες φορές λειτουργεί καλύτερα, άλλες λιγότερο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ξέρω πως δεν είμαι μόνη."


