Βρίσκεστε να κάνετε τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα που δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα; Ξεχνάτε μερικές φορές τα ραντεβού και συχνά πιάνετε τον εαυτό σας να ακούει μουσική στο παρασκήνιο αντί να μιλάτε με έναν συνάδελφο, η οποία σας μεταφέρει αμέσως πίσω στις διακοπές σας; Αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχετε ΔΕΠΥ.
Ωστόσο, αν οι παραπάνω καταστάσεις αποτελούν ανεπιθύμητο μέρος της καθημερινής σας πραγματικότητας, να ξέρετε ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πάρετε τον έλεγχο του ταραγμένου μυαλού σας. Μία από τις πιο αποτελεσματικές είναι η ψυχοθεραπεία.
ADHD σημαίνει Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Πρόκειται για ένα νευροαναπτυξιακό σύνδρομο που οφείλεται σε διαταραχή των τμημάτων του εγκεφάλου που είναι συνυπεύθυνα για τη διατήρηση ή την εστίαση της προσοχής, τον προγραμματισμό, την πρόβλεψη και τον αυτοέλεγχο. Η ΔΕΠΥ και οι εκδηλώσεις της είναι εμφανείς από την παιδική ηλικία. Καθώς ο εγκέφαλος ωριμάζει, η ΔΕΠΥ μπορεί να εξαφανιστεί αυθόρμητα και έως και τα μισά από τα διαγνωσμένα παιδιά είναι ασυμπτωματικά στην ενήλικη ζωή.
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας στα παιδιά εκδηλώνεται με την τάση του παιδιού να αλλάζει γρήγορα δραστηριότητα, την αδυναμία του να καθίσει ακίνητο, να πηδάει στην ομιλία ή να κάνει κάθε είδους ήχους χωρίς να το αντιλαμβάνεται το ίδιο. Αυτά τα υπερκινητικά συμπτώματα της ΔΕΠΥ τείνουν να μειώνονται σταδιακά με την ηλικία. Στους ενήλικες, εκδηλώνονται περισσότερο ως ανησυχία, για παράδειγμα, όταν περιμένουν στην ουρά, υπερβολική επικοινωνία, φτωχότερος έλεγχος των συναισθημάτων ή μειωμένη ανοχή στην απογοήτευση. Οι διαταραχές ελλειμματικής προσοχής οδηγούν στη συνέχεια σε συχνές αποτυχίες στον προγραμματισμό και τη διαχείριση του χρόνου, για παράδειγμα, σε προβλήματα ολοκλήρωσης εργασιών ή έγκαιρης άφιξης. Η λήθη ή η μειωμένη ικανότητα να αντιλαμβάνονται οι άλλοι τι λένε είναι επίσης συχνή, γεγονός που μπορεί να παρερμηνευθεί από τους άλλους ως αγένεια στα παιδιά ή αλαζονεία στους ενήλικες.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει απλό και αξιόπιστο τεστ για τη ΔΕΠΥ. Η τελική διάγνωση εξαρτάται από μια σειρά εξετάσεων, οι οποίες συνήθως περιλαμβάνουν μια διαγνωστική συνέντευξη, κλίμακες αυτοαξιολόγησης, ερωτηματολόγια ή νευροψυχολογικά τεστ. Είναι επίσης απαραίτητο να αποκλειστούν άλλες διαταραχές, κυρίως για να μπορέσει να προσαρμοστεί η βέλτιστη φαρμακευτική αγωγή, εάν είναι απαραίτητο. Η διάγνωση γίνεται από ψυχίατρο ή παιδοψυχίατρο.
Η θεραπεία της ΔΕΠΥ σημαίνει εγγενώς την ανακούφιση των συμπτωμάτων της. Δεν υπάρχει καθολική θεραπεία για τη ΔΕΠΥ. Η όποια πρόοδος είναι στα χέρια του ατόμου- για τα παιδιά, εξαρτάται από τη θέληση και την αποφασιστικότητα των γονέων. Το πρώτο βήμα είναι συνήθως μια αλλαγή στην ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών. Ο γονέας εποπτεύει πιο στενά τη ρουτίνα και τις δραστηριότητες του παιδιού, και η παρακίνηση καθώς και ο κατάλληλος έπαινος είναι χρήσιμα. Επιπλέον, τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι ευαίσθητα στην αξιολόγηση του προσώπου τους, αντιμετωπίζουν συχνά περισσότερη κριτική ως αποτέλεσμα της ασθένειάς τους και μπορεί να υποκύψουν στην ιδέα ότι είναι κακά ή ανεπαρκή. Για τους ενήλικες, η προσαρμογή του εργασιακού περιβάλλοντος ώστε να είναι πιο οργανωμένο, ο καθορισμός ρουτίνας και η κανονικότητα στον τρόπο ζωής βοηθούν. Η ψυχοθεραπεία, ιδίως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) ή η καθοδήγηση, είναι επίσης ένα σημαντικό εργαλείο. Η φαρμακευτική αγωγή που συνταγογραφείται από τον θεράποντα ψυχίατρο είναι επίσης υποστηρικτική.
Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία είναι ένα από τα αποδεδειγμένα βοηθητικά μέσα στη θεραπεία της ΔΕΠΥ. Μπορούν να βοηθήσουν τον πελάτη να αποκτήσει επίγνωση των δικών του διαδικασιών σκέψης, οι οποίες μέσα στη φρενίτιδα τους συχνά περιπλέκουν τη ζωή. Σταδιακά, το άτομο αντικαθιστά τις δυσλειτουργικές πεποιθήσεις με νέες και έτσι αλλάζει τη συμπεριφορά του. Σε μια αγχωτική κατάσταση, για παράδειγμα, αντί να μπερδευτεί, μπορεί συνειδητά να επιβραδύνει το αγωνιώδες μυαλό του μέχρι του σημείου να επικεντρωθεί σε μια λύση. Αυτό εξοικονομεί σημαντική συναισθηματική φόρτιση και πιθανότατα χρόνο, και αυξάνει την αίσθηση ικανότητας του ατόμου. Εκτός από την KBT, υπάρχουν και άλλες θεραπευτικές κατευθύνσεις που έχουν θετικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής ενός ατόμου με ΔΕΠΥ. Αυτά με τη σειρά τους προσφέρουν, για παράδειγμα, εκπαίδευση στην επικοινωνία και τις κοινωνικές δεξιότητες, εργασία στην αυτοαποδοχή, αυτοεκτίμηση ή συνειδητοποίηση των θετικών στοιχείων που η ΔΕΠΥ φέρνει επίσης στη ζωή – δημιουργικότητα, ικανότητα βαθιάς συγκέντρωσης ή γρήγορης σκέψης.
Ένας διαδικτυακός ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι ο προπονητής και η υποστήριξή σας στον καθορισμό και την τήρηση μιας ρουτίνας. Μέσα από την κανονικότητα και την τάξη μπορούμε να αμφισβητήσουμε το χάος που συχνά περιπλέκει τη ζωή. Ίσως είστε γονέας ενός παιδιού με ΔΕΠΥ και αναζητάτε υποστήριξη, κατανόηση ή πληροφορίες για να διευκολύνετε τις καθημερινές απαιτήσεις της φροντίδας. Διαδικτυακά, μπορείτε να συνδεθείτε με έναν ειδικό επί του θέματος χωρίς να χρειαστεί να βγείτε από το σπίτι σας ή να περιμένετε πολύ ώρα για να κλείσετε ένα ραντεβού.